Sopit

“Ik weet het nog precies. Het was mijn vierde werkdag bij Avoord. Ik gaf een mevrouw eten, die dat zelf niet meer kon. Ze pakte mijn hand en zei: ‘Wat ben je lief, meisje.’ Zulke momenten… die blijven je bij. Een week later hielp ik haar het leven los te laten. Dat raakt je. Dan besef je weer: dit is geen gewoon werk. Dit is leven, van heel dichtbij.” Wanneer je met Sopit praat over haar werk, krijg je een kwetsbaar verhaal waaruit veel passie spreekt. Er vloeit zelfs een traan als ze aan dit moment terugdenkt.

Zorg is geen beroep, het is wie je bent

Vanuit haar roots brengt Sopit een andere blik op ouder worden en zorg. “In Thailand blijven ouderen eigenlijk altijd thuis wonen”, vertelt ze. “Familie zorgt voor elkaar en ouderen blijven lang actief. Hier in Nederland is het vaak goed bedoeld: ‘Laat mij dat maar voor u doen.’ Daardoor heeft het zorglandschap in Nederland zich gevormd met verpleeghuizen waarin nagenoeg alles van de mensen uit handen wordt genomen. Maar mensen willen zélf iets blijven doen. Hun dag beginnen zoals ze gewend zijn. Zelf thee zetten, zelf hun krantje pakken. Het geeft waardigheid.”

Die gedachte vormt de kern van ‘Active Aging’ waar Avoord aan werkt, net als het gedachtegoed van reablement. “Het doel is dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig blijven, en de regie en trots over hun leven behouden.” Sinds kort is ze naast haar werk als verpleegkundige ook operationeel betrokken bij de implementatie van zorginnovaties binnen Avoord. “We denken na over hoe we met technologie en nieuwe ideeën het leven van bewoners makkelijker kunnen maken. En dat van collega’s, want de zorg verandert. Er komen steeds minder collega’s bij. We moeten nu nadenken over hoe het straks werkt.”

Levenservaring als kompas

De zorg is voor Sopit altijd een roeping geweest. Al op haar negende wist ze: ik word verpleegkundige. “Mijn oma was ziek. Ze was mijn beste vriendin. Ik mocht niet naar haar toe vanwege politieke onrust. Toen ik hoorde dat het ziekenhuis haar niet kon helpen, brak er iets in mij. Ik dacht: dan ga ik haar zelf helpen. Ik was nog maar een meisje, maar ik had mijn doel gevonden.”

Ze studeerde af als hbo-verpleegkundige op de eerste hulp in Thailand, kwam naar Nederland en vond uiteindelijk haar thuis bij Avoord. “Ik heb hier zóveel kansen gekregen. Ik ben nieuwsgierig, ik wil blijven leren. Mijn manager gelooft in mij, dat voel ik elke dag.” Toch is het niet altijd makkelijk. “Als buitenlandse in een nieuw land is het altijd zoeken naar je plek. Maar bij Avoord zorgen we goed voor elkaar. Iedereen hoort erbij. Dat vind ik zó belangrijk. Dat wil ik ook echt meegeven: kijk naar elkaar om. We zijn allemaal mens.”

Voeten in de klei

Naast haar nieuwe functie als operationeel zorginnovator werkt Sopit bewust nog één dag per week op de woongroep met mensen met dementie. “Ik vind het té mooi om los te laten. De mensen, de kleine gebaren, het echte contact. Ik leer daar wat geen enkele opleiding je kan leren. Hoe het leven komt, en ook weer gaat.” Ze noemt zichzelf zorgzaam, respectvol. “Misschien soms iets té zorgzaam”, glimlacht ze. “Ik zet anderen altijd op de eerste plek. Maar ik leer steeds meer dat goed voor anderen zorgen ook betekent dat je voor jezelf zorgt.”

De zorg als spiegel

Wat het werken in de zorg haar geeft? Ze hoeft er niet lang over na te denken. “Je leert over het leven. Over loslaten, over liefde. Je denkt ook: hoe wil ik dat er straks voor míj gezorgd wordt? Het houdt je scherp als mens en je blijft dicht bij jezelf. Dat is mooi.”