Astrid

Intellectuele dagopvang

Het is tweeënhalf jaar geleden wanneer Astrid solliciteert naar de functie om het Buitenhuis van Avoord op te zetten. “Een vriendin raadde mij aan op deze functie te solliciteren. Het Buitenhuis is een nieuw dagbestedingsproject voor mensen die breed georiënteerd zijn. Onze mensen hebben bijvoorbeeld veel gereisd, een hoge positie bekleed of een goede opleiding gevolgd. Tegelijkertijd hebben ze hersenletsel of beginnende dementie en hebben ze zorg nodig. Maar ze zijn nog vitaal genoeg om te willen leren. We hebben het Buitenhuis opgezet voor de verrijking van deze mensen, zodat ze erbij blijven horen.”

Draagvleugelboten en de Kletspot 

In het Buitenhuis is er een vast programma voor de dagbesteding. “We beginnen met een kopje koffie, maar we pakken de krant er niet bij. De mensen komen zelf met onderwerpen die actueel zijn. Het niveau ligt hoog! Soms organiseren we presentaties waarbij mensen vertellen over het werk dat ze gedaan hebben. Laatst vertelde iemand over zijn werk met draagvleugelboten, en dan stelt de rest vragen om er meer over te leren.

We spelen spelletjes om het geheugen te trainen of gaan lekker buiten wandelen. Een andere favoriete tijdsbesteding is de Kletspot, een spel waarbij je vragen stelt over andermans leven. Bij de vraag ‘Wat is jouw gevaarlijkste moment?’ vertellen mensen over de oorlog of de watersnoodramp. Dankzij het hoge niveau van de mensen krijg je hele mooie gesprekken.”

Meepraten en meetellen

Wat haar werk zo mooi maakt zijn de mensen, vertelt Astrid. “Aan het einde van een discussie vertelde een deelneemster mij hoe blij ze is met het Buitenhuis. Dat ze durft te discussiëren en daardoor het gevoel heeft dat ze weer meetelt. Want hier is iedereen gelijk, terwijl ze op een verjaardag bang is om in gesprekken fouten te maken. Dat raakt je in het hart, want mensen voelen dat ze er weer toe doen. Dankzij mijn werk.”

De dankbaarheid van de mensen is hartverwarmend. Deelnemers vinden het fijn om met gelijkgestemden ervaringen uit te wisselen: ‘Hoe was het voor jou om met je bedrijf te moeten stoppen?’. Of: ‘Ik heb altijd leiding gegeven aan veel mensen en nu sla ik wel eens de plank mis?’. De vergeetachtigheid voelt voor veel mensen beschamend, zeker als je gestudeerd hebt en echt wel wat in je mars hebt. Door hierover te praten en elkaar tips te geven krijgen de deelnemers weer positieve energie. Als mensen op het einde van de dag naar huis gaan, zeggen ze dat ze uitkijken naar de volgende keer. Daar doe je het voor.”

Teleurstelling en kwaliteitszorg

Ondanks de dankbaarheid is het ook wel eens moeilijk, vindt Astrid. “Uiteindelijk komt het onvermijdelijke moment daar dat iemand verder achteruitgaat en het niveau van het Buitenhuis niet meer bijhoudt. Dan moet je iemand vertellen dat ze niet meer bij de groep passen. Die teleurstelling, dat is een vervelend aspect van mijn werk.”
Desondanks blijft Astrid zich enthousiast inzetten. “Ik zou graag willen dat het Buitenhuis uitbreidt. Dat meer mensen weten dat deze mogelijkheid bestaat. Dankzij het Buitenhuis ontlasten we bovendien de mantelzorgers. Daar zou ik me ook graag voor in willen zetten, om hen beter te informeren en ondersteunen. Tijdens mijn telefoongesprekken met mantelzorgers merk je dat ze eigenlijk op zijn. Het is zo vermoeiend om iemand met dementie thuis te verzorgen. We moeten ervoor waken dat de kwaliteit van de zorg niet verloren gaat. Door bezuinigingen en het personeelstekort is dat soms lastig. Mijn eerste zorg blijft altijd de mens.”