Verpleegkundige
Annelot
Waarom kiezen de medewerkers van Avoord voor een baan in de zorg? Wat drijft hen? En welke uitdagingen ervaren ze? Verschillende medewerkers vertellen over hun baan, hun ambities en de bijzondere dingen die ze meemaken op de werkvloer. Annelot (29) vertelt hoe zeer ze hoopt na corona eindelijk haar werk als assessor te starten zoals beoogd was. “Ik wil mijn collega’s steunen door hun onrust weg te nemen en ze zelfverzekerder te maken.”
Annelot werkt als verpleegkundige niveau 4 op het Franciscushof in Etten-Leur. “Tijdens mijn opleiding mbo-verpleegkunde liep ik stage op het Anbarg, ook in Etten-Leur. Jaren later had ik nog steeds contact met een oud-collega en zij wees me op een vacature bij het Franciscushof. Daar begon ik als verpleegkundige, 28 uur in de week. Ik werd contactpersoon van de zusters en daarna werkbegeleider. Twee jaar geleden kwam de vacature van assessor online. Dat doe ik nu drie dagen in de week, naast nog anderhalve dag op het Franciscushof.
Bijscholing en zelfverzekerdheid
Als assessor is Annelot de aangewezen persoon om haar collega’s te ondersteunen. “Het allerbelangrijkste is dat mensen zichzelf kunnen zijn en zich thuis voelen. Dat moet altijd de achterliggende gedachte zijn om de kwaliteit van het leven en de kwaliteit van de zorg te waarborgen. Zonder de bewoners zijn wij er niet. Je moet kijken naar wat zij nodig hebben en zelf niet meer kunnen.”
Daarom grijpt Annelot de kans om assessor te worden met beide handen aan. “Als assessor houden we in de gaten wanneer bepaalde bevoegdheden verlopen. Wij springen in om collega’s bij te scholen of tips te geven. Door mee te kijken bij bepaalde handelingen en richtlijnen te verduidelijken. We kijken ook of bepaalde handelingen wel optimaal uitgevoerd worden met de benodigde kennis. Of we leggen uit hoe je beter communiceert met bewoners. We zorgen voor een stukje zelfverzekerdheid bij de zorgmedewerkers. ”
Korte lijntjes
Haar team is voor Annelot heel belangrijk. “Ik werk in een fijn team en vind mijn collega’s zo bijzonder. We houden elkaar goed in de gaten. Als iemand even niet lekker in zijn vel zit of verdriet heeft, dan ben je er voor elkaar. We doen het samen. Er voor elkaar zijn en interesse tonen in elkaar is erg belangrijk. Vooral ook dankzij de korte lijnen binnen Avoord: je kunt altijd een collega op een andere locatie bellen en even vragen hoe zij iets zou doen.”
Aan de andere kant kan er soms een ongeschreven hiërarchie ontstaan binnen de zorg, vertelt Annelot. “Wanneer een familielid bijvoorbeeld heel stellig tegen een bepaalde beslissing is, dan kan dat wel moeilijk zijn. Zo’n houding is lastig en dan moet je het daar wel over hebben met elkaar. Met openheid een gesprek aangaan, vertellen wat je ziet en hoe je je daardoor voelt. En vooral laten merken dat je iets wilt betekenen, maar samen op zoek wil gaan naar iets passends. Je kunt er van schrikken, maar je kunt er ook van leren.”
Als assessor waarborgt Annelot de kwaliteit van de zorg “Aan de twinkeling in iemands ogen zie je dat je het goede doet
Een glimlach en een twinkeling
Want uiteindelijk is dat wat werken in de zorg zo leuk maakt, vindt Annelot. “Je kunt er zijn voor een ander. Dat is bijzonder. Ik ben een veilige haven voor de mensen, ze nemen me in vertrouwen, ze vertellen mij hun geheimen. Het is zo bijzonder om echt iemand te leren kennen en samen te kijken wat er nog mogelijk is. Je moet mensen in hun waarde laten. Dan weet je dat je het met elkaar goed doet. Hoe je dat ziet? Aan de glimlach en de twinkeling in de ogen.”